دلنوشته های من

دو هفتست کلاسام شروع شده روزای یک شنبه دو شنبه و سه شنبه کلاس دارم یکم وقت آزادم کمتر شده و کمتر به اینجا سر میزنم. اوضاع فعلا خوبه درسا خوبن استادا هم خوبن خدا رو شکر، کلا سه نفریم و کلاسمون تو همون اتاق استاد تشکیل میشه اول تا آخر کلاس اصلا نمیشه تکون بخوری امروز به استاد گفتم شما کتاب داری بهمون بدی عصبانی شد گفت شما دانشجوی دکتری هستید خودتون باید پیدا کنید ازین حرفا بزنید میزنم تو صورتتون البته فکر کنم شوخی کرد ولی من خوشم نیومد. دانشگاهم همون دانشگاه دوران لیسانسمه همه جاش واسم خاطرست گاهی این همه خاطره عذابم میده و گاهی یاداوریشون خوشحالم میکنه فکر کنم دارم دیوونه میشم  واقعا جای خالی دوستای دوران لیسانسمو حس میکنم گاهی فکر...

یموقع هایی آدم از کسایی که خیلی خیلی دوسشون داره یه توقعاتی داره ولی... یکسایی رو خیلی دوست داری در طول روز بارها بهشون فکر میکنی بیادشونی دلت واسشون تنگ میشه و حتی گاهی همه اینا رو ابراز میکنی ولی در مقابل هیچ جوابی نمیگیری ولی ذره ای از عشق و علاقت به اونا کم نمیشه فقط یکوچولو یکوچولو دلت میگیره شایدم عشق و دوست داشتن باید بدون هیچ توقع و چشمداشتی باشه و اشتباه از خودمه دلم خیلی گرفته و فکر میکنم فعلا هیچی نمیتونه حالمو خوب کنه   ...